Op 22 augustus 2018 kwam me vader te overlijden na een kortstondig ziekbed, iets wat ik tot op de dag van vandaag nog steeds geen plekje kan geven.
Dat verdriet kwam er ook nog bij, en kwam mij niet echt ten goede op de dagen dat ik het allemaal niet meer zag zitten, dan dacht ik, hoe eerder ik me met me vader kan herenigen, hoe beter.                             
Het enigste waar ik me gedachte even op nul  kan zetten is de muziek.
Ik speel Bariton bij een dweilorkest. Op de maandagavond repetitie en zo nu en dan een optreden, de laatste weken repeteren voor de carnaval.
Daar kan ik me wel op concentreren.

De afgelopen maanden waren eigenlijk voor me eigen een hel, slaapproblemen, geen concentratie, geen eetlust, gezellige (dart)avondjes bij vrienden waar ik het voor mezelf steeds moeilijker kreeg, de gedachte om dan maar thuis te blijven.
Me eigen opsluiten en afsluiten voor de buitenwereld was voor mijn gevoel de enigste optie. Ik zat gevangen in me eigen lichaam, zo voelde het.
Me vrienden/vriendinnen probeerden mij er toch wel weer doorheen te slepen.
Niet wetende wat er aan de hand was met mij, zij wisten wel dat er wat was want dat konden ze wel merken aan mijn gedrag.

De maand Februari stond voor de muziek in het teken van de carnaval, Optreden met het dweilorkest bij de bejaardenhuizen, het scholenrondje en de sponsoren ronde, zeer gezellig daarna nog een gezellig zitje met iedereen en de medewerkers van de carnaval.
Die avond viel ik voor me eigen in een soort van depressie, zodanig dat het voor mij genoeg was op deze wereld.
Ik zag het niet meer zitten in het lichaam waar ik in leefde. Voor mij was dat al heel lang het verkeerde lichaam. Ik kon me er niet vinden en wist niet meer wat de oplossing was, ja dat wist ik wel, ik wil gewoon vrouw zijn, dat wilde ik al maanden lang, misschien wel al een jaar lang.
Niet wetende hoe ik dat naar de buitenwereld kenbaar moest maken en een me eigen vrouw.
Daar aan denkende was er voor mij maar 1 oplossing.

Echter in een opwelling heb ik een goede vriendin geappt en haar mogelijk gesmeekt of ze mij asjeblieft wilde ophalen omdat het anders niet goed met mij af ging lopen. Ze was er binnen 5 minuten, ben met haar mee naar huis gegaan en ik heb mijn hele leven op tafel gelegd, hoe ik mij al jaren voelde en waar ik naar toe wilde. Ook vertelde ik haar dat ik er die avond een eind aan wilde maken. We hebben heel veel gepraat, veel gelachen en me het leven weer positief laten inzien.
Ze heeft me thuis gebracht wel met de mededeling dat ik het me vrouw Carin moest gaan vertellen, onze vriendin  zou erbij wezen en me steunen waar nodig.
Dat zal ze altijd blijven doen

Het was vrijdagavond 8 Maart, de dag dat ik me Carin zou gaan vertellen wat er met mij was, hoe ik in het leven sta en wat mijn besluit is wat ik voor me eigen eigenlijk al maanden geleden heb genomen.
Onze vriendin bij wie ik een week eerder me levensverhaal op tafel heb gelegd was erbij zoals beloofd.
Zij heeft voor mij het verhaal verteld wat ik een week eerder aan haar heb verteld, het was voor mij een zeer moeilijk moment, een moment waar ik bang was iedereen kwijt te raken want het is niet niks als je je niet lekker in je lichaam voelt en je eigen wilt laten ombouwen tot een vrouw.
Mijn vrouw was blij dat ze het wist, ze had ook wel al enig vermoeden omdat ik ook al jaren in me vrije tijd dameskleding draag. 

Het weekend opvolgend hebben we het voorzichtig aan onze (hechte) vriendengroep verteld, wederom moeilijke en emotionele momenten voor mij.
De dagen erna s'avonds meer vrienden op bezoek gehad een ook hen op de hoogte gesteld. Iedereen die het tot nu toe weet staan zeer positief tegenover het besluit wat ik genomen heb. Ze staan aan me zijde en blijven aan me zijde.
Ter zijnertijd zal ik het ook aan de rest van me vrienden/kennissenkring en familie moeten gaan vertellen.
Ook de mensen waar ik mee dart en bowl, de mensen waar ik samen muziek mee maak, de mensen in het verenigingsleven ook daar zal ik het aan moeten vertellen. Dat blijven moeilijke momenten voor mij. tevens zal ik het aan me werkgever/collega's kenbaar moeten maken.
Ik weet dat er mensen zullen zijn voor wie de acceptatie moeilijk zal zijn, zal er misschien mensen mee kwijt raken, al die dingen heb ik ingecalculeerd.
Mensen weten misschien niet hoe ze ermee moeten omgaan. Dat kan ik zeker begrijpen. Hebben ze tijd nodig, neem de tijd die je nodig heb. 

Simpelweg omdat ik grote moeite had om mijn verhaal aan de buitenwereld kenbaar te maken. Dokter vroeg mij of er meer mensen op de hoogte waren van mijn besluit. Een handje vol vrienden waar we regelmatig mee te maken hebben of over de vloer komen, en me nichtje (als enigste van de familie) zei ik. 

De dokter typte mijn verhaal uit, vroeg mij of ik in het UMC te Amsterdam of in het UMCG Ziekenhuis te Groningen behandeld wilde worden.
Ik koos voor het UMC Amsterdam. De dokter heeft een doorverwijsbrief voor mij in elkaar gezet en met deze brief kan ik naar mijn eerste afspraak in het
UMC te Amsterdam. Ik moet deze afspraak wel zelf maken.
Carin heeft thuis gelijk het UMC in Amsterdam afdeling Plastische Chirurgie t.a.v. Genderchirurgie gebeld om een afspraak te maken.
Morgenochtend 14 Maart 2019 om 09.00 uur bellen zij terug.

Donderdag 14 Maart 2019

Het is vandaag Donderdag 14 Maart, wederom een normale werkdag.
Het UMC Amsterdam zou rond de klok van 9 uur terugbellen omtrent een afspraak te maken om mijn transitie van man naar vrouw op te starten.
Carin is thuis dus kan zij de afspraak maken. Mij nog gevraagd welke dag het beste uitkomt voor een afspraak, ik zei de Maandag want dat is de rustigste dag van de week.
Later belde Carin mij op met het feit dat er in het UMC Amsterdam een wachttijd van 2 jaar staat. pfffff ….2 jaar wachten, dat ga ik psychisch niet trekken.
De stress slaat alweer aardig toe. Carin zou het Academisch Ziekenhuis in Groningen bellen welke deze trajecten ook uitvoert.
Mij later terug gebeld met de mededeling dat de wachttijd daar ook wel lang is maar wel een stuk korter dan in Amsterdam, de wachttijd in Groningen is 50 weken.
Ik zeg, nou dan gaan we voor Groningen. De doorverwijsbrief van de huisarts moet opgestuurd worden naar het doorgegeven adres en zodra ze mijn brief binnen hebben gaan ze het traject opstarten en mij ter zijner tijd bellen voor de eerste afspraak.
De kop is eraf, ik kan niet wachten....

Vanavond competitie gebowld, ging heel erg ontspannen, net als afgelopen zondag met de Clubkampioenschappen waar ik 2de was geworden.
De stress is grotendeels uit me hoofd en ik kan me weer beter concentreren op de dingen.
Me scores vanavond 175, 215 en 166, goed voor 185,33 gemiddeld

Vrijdag 15 Maart 2019

Vandaag gewoon weer een werkdag, Melissa aan de binnenkant en Marco aan de buitenkant, zo ga ik tegenwoordig te werk, zo ben ik in gedachten altijd met z'n 2en. Carin heeft de doorverwijsbrief van de huisarts in de brievenbus gedaan en deze is onderweg naar het Academisch Ziekenhuis in Groningen. het ziekenhuis waar het straks allemaal gaat gebeuren.                                                                                       
Ik heb een heel boekwerk op me pc opgeslagen staan, hoe de voorbereiding, de gesprekken met de Psychologen,
De hormoneninjecties en tot slot de operatie in zijn werk gaan. Ik ben me eigen al goed aan het voorbereiden van wat me straks te wachten staat.
Het zal een heel zwaar traject worden, dat weet ik, maar ik heb voor mezelf deze keuze heel bewust gemaakt, ben niet over 1 nacht ijs gegaan, heb er maanden over nagedacht en me keuze gemaakt. Ik heb me gevoel gevolgd.

Maandag 25 Maart 2019

Het weekend is weer voorbij, tenminste het was voor mij slechts 1 dag weekend, afgelopen zaterdag was het mijn beurt weer eens om te werken, waar het normaal niet zo erg druk is zaterdags was het deze zaterdag iets aan de drukke kant.
Tegen 17.00 uur klaar in 't Zand.
Gelijk maar even een bakkie gedaan bij vrienden in de garage in 't Zand, want dat was ook alweer een hele poos terug.

Aan Carin maar even gevraagd of zij het UMCG  in Groningen wilde bellen of ze me doorwijsbrief van de huisarts ontvangen hebben en wat nu de
verdere procedure is.
Meestal gaat er bij mij wel wat mis met als het om doctoren en ziekenhuizen gaat. En ja hoor, de doorverwijsbrief was niet op plaats van bestemming aangekomen.
Ze gaan nu kijken waar de doorverwijsbrief gebleven is en als we binnen een week niks gehoord hebben moeten we weer naar Groningen bellen.
Dus maar een week afwachten. Word dus vervolgt.
.

Maandag 1 April 2019

En toen was het alweer April en eigenlijk nog geen stap verder. Carin heeft het UMCG in Groningen maar weer gebeld.
Doorverwijsbrief van de huisarts nog steeds zoek.
Waarom verbaast me dit nou toch weer niet.
Ze had gevraagd of ik de brief kan doormailen dan komt deze gelijk op de goede afdeling, ik heb de brief toch ingescand en in me pc staan.
Dit doe ik tegenwoordig met alle correspondentie wat ik van ziekenhuizen en doctoren krijg want ik raak er wel aan gewend dat ze alles kwijt raken.
Om maar een voorbeeld te noemen, ik moest voor de schade-advocaat het huisartsrapport van de 5 jaar voor het ongeluk (wat we 6 April 2017 gehad hebben).
op vragen.
Echter konden ze dat niet meer terug vinden.
Medische gegevens moeten ze minstens 10 jaar bewaren voor het weg mag. 
Morgen moeten we opnieuw de huisarts bellen en dan moet het geregeld worden via het zorgdomein, dan word de doorverwijsbrief ook gemaild. 
Nou hopen dat het nou dan maar goed gaat. Word vervolgt.

Woensdag 3 April 2019

Carin heeft vandaag de huisarts gebeld om te vragen of de doorverwijsbrief via het zorgdomein gemaild kan worden.
Echter kon dat niet omdat de huisartspraktijk niet aangesloten was via het zorgdomein, dat is namelijk niet elke huisartsenpost.
De vraag of het gefaxt mocht worden, nou dat kon ook, dus heeft de assistente de brief door gefaxt, blijft mij toch een duister verhaal waarom het niet via de mail kan, maar dat zal wel weer aan mij liggen.
Alles gaat tegenwoordig via email, de fax is al jaren gelee achterhaald. Dus als het goed is zijn ze nu in het bezit van de doorverwijsbrief van de huisarts.
We zullen afwachten wanneer ze contact opnemen. Ik hoop snel op een intake gesprek dan kunnen we de boel opstarten. 

Vrijdag 5 April 2019

Carin heeft het Umcg in Groningen gebeld om te vragen of ze de doorverwijsbrief hebben gehad. Deze is in goede orde ontvangen.
De brief is nu naar de afdeling Psychiatrie verstuurd en daar zal de brief in behandeling worden genomen.
Ter zijner tijd (er staat nog een wachttijd) zal ik gebeld worden voor een afspraak voor een aantal gesprekken met een Psycholoog.
Aan de hand van deze gesprekken zal er een beslissing genomen worden of ik in aanmerking kom voor mijn transitie van man naar vrouw.
Eindelijk gaat het proces rollen. 

Vrijdag 19 April 2019

Even een korte update.

Carin heeft met het UMCG Ziekenhuis in Groningen gebeld, en gevraagd hoe de procedure zich gaat ontwikkelen.
De wachttijd voor de psycholoog duurt ongeveer 20 weken, dat zou dan ongeveer week 36 worden dat ik op gesprek kan.
Om te willen weten wat exact de wachttijd is zullen we komende Dinsdag 23 April even terug moeten bellen, dan kunnen ze het ons precies vertellen,
omdat dan de juiste mensen er zijn die dit weten. Het zou dus rond de eerste week van September worden dat ik ga starten. 

Dinsdag 23 April 2019

Vandaag lag dan de brief van het UMCG Groningen op de mat. De wachttijd is wat langer dan wat men afgelopen vrijdag gezegd had, maar ja dat was ook geen definitief antwoord.
De wachttijd voor het intakegesprek voor de psycholoog duurt 10 tot 11 maanden.
Ongeveer 2 weken voor de afspraak krijg ik bericht met de definitieve afspraak. Het proces gaat eindelijk starten, ik zit in de molen,
het aftellen is begonnen zeg maar. Ik kan niet wachten tot het zover is.

Vrijdag 3 Mei 2019

Momenteel is het een beetje rustig aan het front. Me huisarts heeft vakantie, zodra hij weer terug is maak ik een afspraak voor een doorverwijzing
naar de Psycholoog.
Momenteel zit ik helemaal niet lekker in me vel, heb een aantal dingen op een laag pitje gezet, betreffende het bowlen en het darten.
Ik kan me op het moment niet motiveren en concentreren.
Met het bowlen hebben we nog een seizoen afsluiting op Zaterdag 25 Mei, daar zal ik dan wel bij wezen.
Komende week kan ik weer bij de huisarts terecht. Alle gesprekken die hier bij de Psycholoog krijg gaan in een persoonlijk dossier, en deze moet ik met de tijd meenemen naar mijn intakegesprek bij de Psycholoog in het UMCG in Groningen. 

Vrijdag 17 Mei 2019

Eerder deze week heeft Carin de Psycholoog gebeld om een afspraak voor mij te maken, dan kan deze al vast wat voorbereidend werk gaan doen met mij.
Echter heeft de Psycholoog een aanmeldstop tot 1 Juli. Dus dan de tijd maar weer even door zien te komen. 

Zo nu en dan toch weer wat depressieve momenten, wat er toe  geleid heb dat ik met Bowlen even een time-out genomen heb, niet kunnen concentreren wat ten koste gaat van me scores. Ook wat betreft het darten ga ik een time-out nemen, komende Dinsdag de laatste competitie wedstrijd en dan is het wat mij betreft voorlopig even klaar.
Ik zou nog een Zomerleaque gaan spelen in de Dorsvlegel in Breezand maar zie daar toch maar van af, zelfde probleem, concentratie problemen. 

Dinsdag 18 Juni 2019

Het UMCG in Groningen heeft gebeld met de mededeling dat ik in de eerste week van Januari mijn oproep kan verwachten
voor mijn eerste gesprek bij de afdeling Psychologie.
Twee weken van te voren krijg ik mijn afspraak per brief thuisgestuurd. Dit is dus al een stuk eerder dan verwacht.
Dan gaat eindelijk mijn traject van start. 

Maandag 21 Oktober 2019

Inmiddels hebben we een eerste stap naar onze nieuwe toekomst gemaakt.
We hadden de mogelijkheid om een huis te kopen en hebben dan ook van deze gelegenheid gebruik gemaakt. Al snel een leuk huisje op het oog gekregen te hebben, hadden we een afspraak gemaakt om deze te bezichtigen (en wel in mijn oude buurtje (De Visbuurt) waar ik al eerder met veel plezier gewoond heb), en vrij snel de knoop doorgehakt om deze woning te gaan kopen.
Nadat de hypotheek goed gekeurd was, hebben we op Vrijdag 2 Augustus jl.. de sleutel van ons nieuwe optrekje gekregen.
De vloer was slecht en deze moest dus vervangen worden (was al bekend), en met vrienden deze vervangen.
Na 3 weken flink geklust te hebben zijn we verhuist.
Inmiddels zijn we al aardig genesteld, moeten er enkel nog wat kleine klusjes gedaan worden zoals de afwerking van de plinten.

Maandag 18 November 2019

Naarmate het dichter naar het nieuwe jaar gaat, word het allemaal toch best wel spannend, van wat er straks gaat gebeuren.
Ik kan niet wachten dat we met mijn traject gaan starten, maar toch brengt het veel spanning en stress met zich mee, ook wel veel depressiviteit. 
Daarom heb ik via de website van Transvisie een email gestuurd of ik een gesprek kan hebben met één van de medewerkers aldaar.
Deze mensen zijn gespecialiseerd (zij hebben hetzelfde traject ondergaan) en weten waar ze over praten.
Zij kunnen mij misschien helpen met mijn onzekerheden en me misschien begeleiden met mijn fases van depressiviteit.
Ik heb inmiddels bericht terug gehad, en er zijn diverse mogelijkheden.
Er zijn bijeenkomsten bij transgendervrouwengroepen in diverse steden in Nederland, zo zijn er ook transgenderbijeenkomsten van andere organisaties. 
Zo zijn er bijvoorbeeld bijeenkomsten in Hoorn, Purmerend en Haarlem.
Ik zou ook één op één gesprekken kunnen krijgen bij een ervaringsdeskundige als ik dat zou willen.
Vooruitlopend op mijn gesprekken met de Psycholoog in Groningen is dit misschien wel een goeie optie voor mij.         

Dinsdag een afspraak gemaakt met me huisarts en daar kon ik terecht. Voorlopig 2 weken rust houden, enkel liggen of lopen, 
De  Brufen niet meer slikken, enkel 4 x daags 2 tabletten 500mg paracetamol,  Wanneer de klachten aanhouden moet ik opnieuw contact zoeken met de huisarts.
Voorlopig ben ik dus weer ff zoet.

Nu rustig naar de Kerstdagen en oud en nieuw toe werken, afwachtende op mijn intakebrief voor het UMCG te Groningen
dat ik dan eindelijk aan mijn traject kan beginnen.